Suchergebnisse

The rapid development of genetic research, determined, among others, by the requirements of The Human Genome Project, and a gradual reorientation in the perception of the role of nature and culture in the process of shaping complex networks of human relations by some political scientists, result in the increasing application of genetic data and methods in research regarding political behaviours. One of the key philosophical objections against the studies of the genetic foundations of political behaviours is that of excessive reductionism. This is supposed to manifest itself in the inadequate selection of the level of analysis for the explained phenomenon, the incompleteness of explanations and their low utility. My findings show that this objection is not sufficiently supported by contemporary science. Both studies using classical behavioural genetic methodologies and studies using DNA-based methods show that genes most likely play a role in political behaviours. Emphasising the significance of genetic influences in the midst of multiple extra-genetic interactions generates highly idealised explanations. Using the conceptual apparatus of the deformational concept of culture, I have demonstrated that the omission of a number of important extra-genetic influences by researchers is a consequence of focusing on specific causal patterns. This omission, however, does not entail negating the influence of non-genetic factors and, importantly, it may not have to be permanent. Following this approach, if correct, the reductionism of research into the genetic foundations of political behaviours is a standard cognitive procedure applied in science.

Classical game theory is one of the basic methods of scientific analysis of political phenomena. The models developed on this basis are used in the studies of electoral and legislative behaviour, in the analysis of processes of forming political coalitions, and in the analysis of issues related to democratization, national security and armed conflicts. Evolutionary game theory has developed from classical game theory. This theory is referred to in this article, which presents selected possibilities of using single-population evolutionary models in studies of political violence transmission. On the basis of the analysis of two population variants, the article describes the changes in the prevalence of selected behavioural traits and answers the questions regarding the asymptotic states of evolutionary processes and their stability. The study uses Hawk–Dove and Hawk–Dove–Retaliator type games. The calculations were carried out using the R program.

The purpose of this study was to identify longterm trends in conventional participation in the Federal Republic of Germany. The time frame for the analysis covered the period between 1946 and 2016. Conventional participation was measured against two variables using regression analysis: the level of participation in elections and the level of membership in political parties. For both variables, statistically significant development trends were identified, which were mainly of a declining nature. The data employed concerned voter turnout in elections to the Bundestag and Landtags, and the development process of membership levels in six major political parties: CDU, SPD, CSU, FDP, Alliance 90/ /The Greens, and the Left/PDS. || Celem badań była identyfikacja długookresowych trendów partycypacji konwencjonalnej w Republice Federalnej Niemiec. Ramy czasowe analiz objęły okres od 1946 do 2016 roku. Partycypacja konwencjonalna była mierzona dwiema zmiennymi: poziomem uczestnictwa wyborczego oraz poziomem członkostwa w partiach politycznych. Zarówno w przypadku pierwszej, jak i drugiej zmiennej wyodrębniono ważne statystycznie tendencje rozwojowe, głównie o charakterze spadkowym. W badaniach użyto analizy regresji. Posłużono się danymi dotyczącymi poziomu frekwencji wyborczej w wyborach do Bundestagu i do landtagów oraz danymi obrazującymi proces kształtowania się poziomu członkostwa w sześciu najistotniejszych partiach politycznych: CDU, SPD, CSU, FDP, Sojuszu 90/Zielonych oraz Lewicy/PDS.

The purpose of this study was to identify long-term trends in conventional participation in the Federal Republic of Germany. The time frame for the analysis covered the period between 1946 and 2016. Conventional participation was measured against two variables using regression analysis: the level of participation in elections and the level of membership in political parties. For both variables, statistically significant development trends were identified, which were mainly of a declining nature. The data employed concerned voter turnout in elections to the Bundestag and Landtags, and the development process of membership levels in six major political parties: CDU, SPD, CSU, FDP, Alliance 90/The Greens, and the Left/PDS.

The purpose of this study was to identify long-term trends in conventional participation in the Federal Republic of Germany. The time frame for the analysis covered the period between 1946 and 2016. Conventional participation was measured against two variables using regression analysis: the level of participation in elections and the level of membership in political parties. For both variables, statistically significant development trends were identified, which were mainly of a declining nature. The data employed concerned voter turnout in elections to the Bundestag and Landtags, and the development process of membership levels in six major political parties: CDU, SPD, CSU, FDP, Alliance 90/The Greens, and the Left/PDS.

Artykuł jest zwięzłym wprowadzeniem w problematykę wykorzystania modeli teoriogrowych w badaniach bezpieczeństwa narodowego. Podzielono go na cztery części. W części pierwszej omówiono podstawowe zagadnienia teoretyczne, tj.: podział na analityczną i behawioralną teorię gier, pojęcie racjonalności graczy, założenie o wspólnej wiedzy graczy o ich racjonalności, pojęcie równowagi Nasha, pojęcie efektywności w sensie Pareto oraz klasyfikacje gier. W części drugiej opisano pokrótce ewolucję teoriogrowych analiz bezpieczeństwa narodowego. Zwrócono uwagę na związki między rozwojem teorii gier a potrzebami militarnymi. W części trzeciej wskazano przykładowy sposób użycia modeli teorii gier w badaniach bezpieczeństwa narodowego. Szczegółowo omówiono stosunki handlowe przyjmujące schemat interakcji dylematu więźnia. W toku analiz przybliżono ogólny model dylematu więźnia, grę wyjściową definiującą rozpatrywany problem oraz jego rozwiązania w postaci gry iterowanej oraz metagry. Całość rozważań zwieńczyło podsumowanie. Analizy wskazują następujące zalety stosowania modeli teoriogrowych w badaniach bezpieczeństwa narodowego: 1) modele teoriogrowe znacznie upraszczają analizowane interakcje, przez co pozwalają wniknąć w głąb procesów, wydobywając te cechy i związki, które do tej pory umykały badaczom; 2) stosowanie modeli teorii gier nie wymaga od badaczy znajomości skomplikowanych formalizmów matematycznych; 3) modele teorii gier umożliwiają identyfikację dylematów społecznych, czyli sytuacji, w których zachodzi sprzeczność krótkoterminowego interesu jednostki z długoterminowym interesem społecznym.

W artykule poruszono problematykę wykorzystania gier 2×2 w badaniach zjawisk politycznych. Omówiono zarówno podstawowe zagadnienia teoretyczne, jak i przykładowe zastosowania. Wśród zagadnień teoretycznych wyróżniono: równowagę Nasha, optymalność w sensie Pareto oraz aksjomaty charakteryzujące schemat arbitrażowy Nasha. Przykłady użycia gier 2×2 w badaniach politologicznych zaprezentowano, stosując podział na gry o wypłatach symetrycznych i gry o wypłatach asymetrycznych. W tych pierwszych relacje między poszczególnymi wypłatami są takie same dla obu graczy, natomiast w tych drugich są ustalane osobno dla każdego z uczestników gry. W analizach wykorzystano gry o schematach interakcji typu: chicken i polowanie na jelenia. Modele gier przyjęły postać strategiczną. Wypłaty graczy odzwierciedlono graficznie (w formie wieloboków) na układach współrzędnych. Przeprowadzone analizy ukazują niewątpliwe zalety stosowania modeli teoriogrowych w badaniach politologicznych. Po pierwsze, modele teoriogrowe redukują analizowane zjawiska do niezbędnego minimum, pozwalając tym samym skoncentrować się badaczom na kluczowych aspektach zjawisk. Po drugie, język matematyki, którym posługuje się teoria gier, odznacza się niezwykłą precyzją oraz intersubiektywną komunikowalnością. Po trzecie wreszcie, stosowanie narzędzi teorii gier nie wymaga od badaczy znajomości rozbudowanego i skomplikowanego aparatu matematycznego.

The article is a brief introduction to the use of game theory models in studies of national security. It is divided into four parts. The first part discusses basic theoretical issues, i.e. the division of game theory into analytical and behavioural, the concept of the rationality of players, the assumption that the rationality of players is common knowledge, the Nash equilibrium, Pareto efficiency and the classification of games. The second part briefly describes the evolution of game theory analyses in national security. Attention is drawn to the relationship between the development of game theory and military requirements. The third part provides an example of how game theory models can be used in national security studies. Trade relations, which adopt the schema of interactions of the prisoner's dilemma, are discussed in detail. During the analysis, the general model of the prisoner's dilemma, the initial game defining the problem under consideration, and its solutions in the form of an iterated game and metagame are presented. The entire discussion concludes with a summary. The analyses indicate the following advantages of the application of game theory models to the study of national security: 1) game theory models significantly simplify the analysed interactions, thus, allowing to penetrate the processes, bringing out features and relations which have hitherto escaped researchers; 2) the application of game theory models does not require researchers to be familiar with complex mathematical formalisms; 3) game theory models enable the identification of social dilemmas, i.e. situations where the short-term interests of an individual are at odds with the long-term interests of society.

The article is a brief introduction to the use of game theory models in studies of national security. It is divided into four parts. The first part discusses basic theoretical issues, i.e. the division of game theory into analytical and behavioural, the concept of the rationality of players, the assumption that the rationality of players is common knowledge, the Nash equilibrium, Pareto efficiency and the classification of games. The second part briefly describes the evolution of game theory analyses in national security. Attention is drawn to the relationship between the development of game theory and military requirements. The third part provides an example of how game theory models can be used in national security studies. Trade relations, which adopt the schema of interactions of the prisoner's dilemma, are discussed in detail. During the analysis, the general model of the prisoner's dilemma, the initial game defining the problem under consideration, and its solutions in the form of an iterated game and metagame are presented. The entire discussion concludes with a summary.The analyses indicate the following advantages of the application of game theory models to the study of national security: 1) game theory models significantly simplify the analysed interactions, thus, allowing to penetrate the processes, bringing out features and relations which have hitherto escaped researchers; 2) the application of game theory models does not require researchers to be familiar with complex mathematical formalisms; 3) game theory models enable the identification of social dilemmas, i.e. situations where the short-term interests of an individual are at odds with the long-term interests of society. ; Artykuł jest zwięzłym wprowadzeniem w problematykę wykorzystania modeli teoriogrowych w badaniach bezpieczeństwa narodowego. Podzielono go na cztery części. W części pierwszej omówiono podstawowe zagadnienia teoretyczne, tj.: podział na analityczną i behawioralną teorię gier, pojęcie racjonalności graczy, założenie o wspólnej wiedzy graczy o ich racjonalności, pojęcie równowagi Nasha, pojęcie efektywności w sensie Pareto oraz klasyfikacje gier. W części drugiej opisano pokrótce ewolucję teoriogrowych analiz bezpieczeństwa narodowego. Zwrócono uwagę na związki między rozwojem teorii gier a potrzebami militarnymi. W części trzeciej wskazano przykładowy sposób użycia modeli teorii gier w badaniach bezpieczeństwa narodowego. Szczegółowo omówiono stosunki handlowe przyjmujące schemat interakcji dylematu więźnia. W toku analiz przybliżono ogólny model dylematu więźnia, grę wyjściową definiującą rozpatrywany problem oraz jego rozwiązania w postaci gry iterowanej oraz metagry. Całość rozważań zwieńczyło podsumowanie.Analizy wskazują następujące zalety stosowania modeli teoriogrowych w badaniach bezpieczeństwa narodowego: 1) modele teoriogrowe znacznie upraszczają analizowane interakcje, przez co pozwalają wniknąć w głąb procesów, wydobywając te cechy i związki, które do tej pory umykały badaczom; 2) stosowanie modeli teorii gier nie wymaga od badaczy znajomości skomplikowanych formalizmów matematycznych; 3) modele teorii gier umożliwiają identyfikację dylematów społecznych, czyli sytuacji, w których zachodzi sprzeczność krótkoterminowego interesu jednostki z długoterminowym interesem społecznym.

What are the explanatory values characteristic of concepts consid-ering humans as entities aimed at maximizing expected utility by means of coherent and logical decisions? Do citizens who are ac-tive in politics behave according to the expectations of rational choice theorists? Reviews of premises constituting rational choice theory are found in the works of authors representing multiple dis-ciplines. The vastness of these views will not be discussed within the limitations of the present article, though I have focused on the output of selected disciplines: evolutionary biology, neuroscience, and social and cognitive psychology. Among the phenomena that question the theory I have included: emotions and feelings, uncon- scious prejudices, heuristics, self-deception and the monological belief system. ; Mateusz Wajzer

This paper identifies the major problems associated with the process of conceptualizing political participation. Two of them are discussed in detail. The first problem is that researchers ascribe political characteristics to any social behaviour, which is unsupported by proper arguments that would relate the proposed concepts to the subject matter of political science. The second one points to the strong presence of normative and crypto-normative elements, especially in studies of democratic societies. ; Mateusz Wajzer

What are the explanatory values characteristic of concepts considering humans as entities aimed at maximizing expected utility by means of coherent and logical decisions? Do citizens who are active in politics behave according to the expectations of rational choice theorists? Reviews of premises constituting rational choice theory are found in the works of authors representing multiple disciplines. The vastness of these views will not be discussed within the limitations of the present article, though I have focused on the output of selected disciplines: evolutionary biology, neuroscience, and social and cognitive psychology. Among the phenomena that question the theory I have included: emotions and feelings, unconscious prejudices, heuristics, self-deception and the monological belief system.

During the transition from family to state organizations, that is from structures built upon the cooperation of a few relatives to organizations controlling the behaviour of thousands and millions of genetically distant individuals, the unification of people around ideas processed by the mind became increasingly more important. A large part of the mechanisms that control these processes has been beyond scientists' interests. Meanwhile, the results that are available from archaeological research show that political control of the masses by specialized organization began to develop around 6,000 years ago in Mesopotamia and Egypt, and not only because of the increasing complexity of Neolithic agricultural societies. It was incredibly important that cooperating individuals shared visions of universal order. The results of modern neuroscientific research show that, ultimately, the emergence of political phenomena and their development were determined by the specific mental abilities of Homo sapiens, which were unprecedented at such a level of development or even absent in other species. In this text the authors analyze the most significant of them, explain how political mobilization was initiated and how many other political phenomena evolved to define the functioning of the human species today.